Kırık Kalpler

Benim kalbim çok kırıldı.Saçma nedenlerden de olsa kırıldı işte.Kalbim kırılınca tamiri çok zor oldu.Tam tamir oldu derken biri girdi hayatıma...O hayatımdayken mutluydum hemde çok mutlu.Birkaç gün sonra gitti,unuttu beni..Benim kalbim yine kırık,tek başımayım.Ne sarılacak biri ne de başımı koyacak bir omuz var yanımda.Sonra bir daha düşünmedim aşkı.Çünkü korktum yine yalnızlıktan korktum,yalnız kalmaktan...Sonra girdi yine biri hayatıma.Ama o beni bırakmadı,sevdi çok sevdi.Bende sevdim...Birkaç yıl beraber yaşadıktan sonra... İşte bu sonralar benim hayatımı değiştirdi...O gitti benden çok uzaklara ben yine yalnızdım burada...Ama yine de seviyorduk birbirimizi ne kadar uzak olsakta...Bir gün telefonum çaldı.Görünen numara onun numarasıydı.Sevinçle telefonu açtım.Ama konuşan o değildi...Kim olduğunu sorduğumda bana doktor olduğunu söyledi ve bana o acı haberi verdi...Artık o yok dedi ,gitti bir daha dönemeyecek dedi...işte o an kalbim son kez kırıldı...Bu acıya daha fazla dayanamayıp hastanelik oldum...Sonra daha da acı çektim.O yokken her şey daha zordu...Dayanılmaz bir hal almıştı işler...En sonunda kalbim dayanamadı ben de onun yanına gittim ebediyen onunla olmaya...O beni bekliyordu ... Zar zor şu kelimeler döküldü ağzından "Seni çok özledim".Sonra tamamen ayrıldık birbirimizden.Artık acımıyordu kalbim,kırılmıyordu....